Ποιος ορίζει τα όρια της γελοιογραφίας; Μια συζήτηση με δυο κορυφαίους σκιτσογράφους στο Ευρωκοινοβούλιο

Σχόλιο

Ποιος ορίζει τα όρια της γελοιογραφίας; Που σταματά ο σεβασμός και που ξεκινά η προσβολή; Ποιος είναι ο σκοπός αλλά και η αιτία μιας γελοιογραφίας; Αυτά τα ερωτήματα συζητήθηκαν την Τετάρτη σε μια σημαντική εκδήλωση του ευρωβουλευτή Στέλιου Κούλογλου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με τους κορυφαίους παγκοσμίως σκιτσογράφους Jean Plantu, από την Γαλλία, και Pier Kroll από το Βέλγιο.

Της συζήτησης προηγήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης «Decoder les Etoiles» (μτφ. «Αποκωδικοποιείστε τα αστέρια») που αποτελείται από 28 σκίτσα από όλο τον κόσμο με θέμα την Ευρώπη και την οποία συνέθεσε η ομάδα «Cartooning For Peace» με αφορμή τα 60 χρόνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι γελοιογραφίες εκτίθενται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες με πρωτοβουλία του Στέλιου Κούλογλου.

Κατά τα εγκαίνια της έκθεσης ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υπενθύμισε πως τον Σεπτέμβριο του 2017 είχε επιχειρήσει να παρουσιάσει μια έκθεση Ελλήνων γελοιογράφων με την ίδια αφορμή, η οποία όμως είχε λογοκριθεί από την αρμόδια κοσμήτορα του Ευρωκοινοβουλίου χωρίς προφανή λόγο. «Aπό τα 28 σκίτσα η κοσμήτορας απέρριψε τα 12! Την λογοκρισία αυτή δεν την δέχθηκα. Πραγματοποίησα την έκθεση ολόκληρη σε μορφή διαμαρτυρίας. Αυτή την φορά όμως η κοσμήτορας δεν τόλμησε να κάνει κάτι τέτοιο. Είναι σαν να πήρα μια εκδίκηση!», δήλωσε.

Από την πλευρά του ο Pier Kroll, που σκιτσογραφεί στην βελγική Le Soir, τόνισε πως «δεν μπορούμε να ορίσουμε ποιος θα βάζει τα όρια της γελοιογραφίας ή της προσβολής. Ένα άτομο που έχει ασπαστεί μια θρησκεία και δεν τρώει χοιρινό, δεν μπορεί να θεωρεί βλάσφημο όποιον το τρώει. Το σκίτσο αποτελεί μια συνάντηση που έχουμε με την κοινωνία. Δεν πρέπει να προκαλούμε με το ζόρι, αλλά ούτε και να προκαλούμαστε. Εάν αγοράσω ένα πορνογραφικό περιοδικό θα δω μέσα γυμνές γυναίκες. Δεν θα σοκαριστώ. Για αυτό το πήρα. Το ίδιο και με την περίπτωση του Charlie Hebdo. Σάτυρα έκανε, αλλά τους σκότωσαν. Όλα επιτρέπονται, μέσα σε ένα πλαίσιο βέβαια. Μπορεί στο Βέλγιο να υπάρχει ένας νόμος που να ορίζει ότι απαγορεύεται η σκιτσογράφηση του πρωθυπουργού. Εάν η εφημερίδα απορρίψει το σκίτσο μου, λοιπόν, δεν θα πω ότι λογοκρίθηκα. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να αντιλαμβανόμαστε ότι ένα σκίτσο είναι μια γροθιά στο στομάχι. Φανταστείτε να ζούσαμε σε μια κοινωνία όπου τα πάντα απαγορεύονταν από τάχα σεβασμό! Τι θα έμενε; Τίποτα».

«Εάν αποκοιμηθούμε η Δημοκρατία μας θα κινδυνεύσει. Το σκίτσο είναι μια μέθοδος για να πούμε και να αφυπνίσουμε ότι η Δημοκρατία απειλείται», προσέθεσε ο Jean Plantu, που σκιτσογραφεί για την γαλλική Le Monde, σημειώνοντας πως όταν επισκέπτεται σχολεία βλέπει από τους μαθητές αδιαφορία. «Υπάρχουν μαθητές που κυριολεκτικά κοιμούνται! Πρέπει να αφυπνισθούν και εξασκηθούν τα παιδιά να βλέπουν τα πράγματα και σε δεύτερη ανάγνωση».

O Jean Plantu καθόλη την διάρκεια της εκδήλωσης σκίτσαρε ζωντανά για το κοινό, ενώ  περιγράφοντας τη διαδικασία δημιουργίας ενός σκίτσου από την πρωταρχική ιδέα μέχρι την τελική του μορφή, έφτιαξε ένα σκίτσο του Στέλιου Κούλογλου.

Στη συνέχεια

Σχετικά Άρθρα

Συζήτηση σχετικά με post