*Της Νάντιας Γιαννακοπούλου

Δίνουμε εβδομάδες τώρα τη μάχη για την Υγεία και τη Ζωή μας. Τη δίνουμε όλοι μαζί με πειθαρχία, σεβασμό στις οδηγίες των Επιστημόνων, περιορίζουμε αποτελεσματικά την πανδημία. Η Ελλάδα έχει καταστεί χώρα – υπόδειγμα για την έγκαιρη λήψη των κατάλληλων μέτρων. Το διεθνές κύρος της έχει ανέβει μετά την αποτελεσματική υπεράσπιση των συνόρων μας στον Έβρο, που είναι και Ευρωπαϊκά σύνορα. Οι πολίτες αισθάνονται αισιόδοξοι. Μπορεί η μάχη να συνεχίζεται, αλλά ήδη η κρίση αυτή μας βγάζει διαφορετικούς. Σαν να συντελέστηκε ένας βαθύς αναστοχασμός και να αναδείχτηκαν αρετές όπως η πειθαρχία, ο αυτοσεβασμός, ο σεβασμός στους ανθρώπους που αφανώς δούλευαν για χρόνια αλλά δεν τους γνωρίζαμε όπως οι Επιστήμονες και το υγειονομικό προσωπικό αυτής της χώρας, η αλληλεγγύη, η ανάγκη να συνεννοούμαστε όλοι ανεξαρτήτως ιδεολογικής και πολιτικής τοποθέτησης. Ο ρόλος του Κινήματος Αλλαγής σ΄ αυτή την κατεύθυνση ήταν σημαντικός. Συνέβαλε στο αποτέλεσμα που βιώνουμε με συνεχείς παρεμβάσεις, κριτικές παρατηρήσεις και υπεύθυνη κριτική.

Είναι σημαντικά αυτά τα νέα στοιχεία γιατί μπροστά μας έχουμε ένα δύσκολο δρόμο ως χώρα και ως κοινωνία: Το δρόμο μέχρι να βγουν τα φάρμακα και ιδιαίτερα το εμβόλιο, που θα σημάνουν το τέλος της περιπέτειας. Το δρόμο αντιμετώπισης της βαθιάς Οικονομικής κρίσης που εμφανίζεται απειλητικά. Μέχρι τώρα έχουν ανακοινωθεί μέτρα προστασίας εργαζομένων και Επιχειρήσεων. Πολλοί λένε ότι χρειάζονταν κι άλλα. Το Κίνημα Αλλαγής και πάλι ανέδειξε δίκαια αιτήματα, παραβλέψεις, συνέβαλε για διορθωτικές κινήσεις. Πάντως αυτά τα μέτρα όπως εκφράζονται μέχρι στιγμής δεν θα μπορούν να ισχύουν ες αεί.

Η κρίση προβλέπεται να είναι βαθιά και είναι ορατή η αναγκαιότητα τολμηρών επανατοποθετήσεων, η απαίτηση να προσδιοριστεί ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο. Στη Χώρα μας η κρίση μέσα σε ένα δύσκολο  διεθνές φόντο που η επικεφαλής του Δ.Ν.Τ παρομοιάζει με την Μεγάλη Κρίση, έρχεται σε μια συγκυρία που έχουμε απολέσει τα προηγούμενα χρόνια περίπου 25% του Α.Ε.Π, συνεχίζουμε να έχουμε μεγάλο δημόσιο χρέος, έχουμε προβληματικές Τράπεζες, είχαμε εισέλθει σε μια φάση Ανάπτυξης και το 2020 προβλεπόταν Ανάπτυξη της τάξης του 2.5% – 3%. Η κοινωνία είχε αρχίσει να είναι πιο αισιόδοξη μετά από μια μακρά πορεία δοκιμασίας που έχει δημιουργήσει κόπωση. Ωστόσο ας δούμε την πραγματικότητα: Σύμφωνα με προβλέψεις η +3% ανάπτυξη μπορεί να γίνει -7% ή και -10% ύφεση !

Στη χώρα μας έχουμε και ένα βαθιά διαρθρωτικό πρόβλημα. Μόνο ο τομέας του Τουρισμού είχε άμεση συνεισφορά 25 δισ. ευρώ στο Α.Ε.Π του 2019 που ήταν 195 δισ. ευρώ. Ο κάθε ένας καταλαβαίνει τι θα συμβεί φέτος και τι συνολικές επιπτώσεις θα υπάρχουν. Θα πληρώσουμε το κόστος της δυσανάλογης στήριξης κλάδων. Τα μέτρα άμεσης στήριξης πρέπει να δώσουν τη θέση τους σταδιακά σε συνολικό σχεδιασμό, σε γενναίες μεταρρυθμίσεις, προσέγγιση επενδύσεων, σε βαθιά μεταρρύθμιση του Κράτους και κυρίως σε σχεδιασμό ενός νέου παραγωγικού μοντέλου.

Στον διακριτό χρονικό ορίζοντα υπάρχει ο κίνδυνος να μην έχουμε ουσιαστικά Τουρισμό και τότε θα καταλαβαίνουμε ότι το παλιό μοντέλο έληξε. Θα πρέπει αφενός να στηρίξουμε τους ανθρώπους του κλάδου και να βάλουμε τις βάσεις της επανεκκίνησης του τουριστικού μας προϊόντος, αφετέρου όμως θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι η Βαριά Βιομηχανία μας μπορεί να διαδραματίζει τον ίδιο οικονομικό ρόλο, όπως και πριν από την κρίση του κορονοϊού.  Χρειάζεται επομένως να πέσει βάρος σε κλάδους με ιεράρχηση και προτεραιότητες όπως για παράδειγμα στη Φαρμακοβιομηχανία και συνολικά την ενίσχυση και δημιουργία ενός ισχυρού Εθνικού Συστήματος Υγείας, την στήριξη των Αεροπορικών Γραμμών, του Πρωτογενούς Τομέα,  την ψηφιοποίηση του Κράτους, τον εκσυγχρονισμό των υποδομών στο χώρο της Παιδείας. Χρειάζεται προσπάθεια για μια άλλη προσέγγιση της Ευρωπαϊκής κρίσης από μια Ε.Ε που δείχνει έλλειψη συνοχής και με στόχο, είτε γίνει με ευρωομόλογο ή με ειδικό Ταμείο Στήριξης, να « πέσει» 1.5 τρις. Ευρώ σε όλες τις χώρες που επλήγησαν.

Για να αντιμετωπιστεί η νέα αυτή δύσκολη κατάσταση είναι εθνικά επιτακτική η πολιτική συνεννόηση. Η πρώτιστη ευθύνη για να επιτευχθεί ανήκει στην Κυβέρνηση, ωστόσο η πρόκληση αφορά σε όλα τα κόμματα. Άλλωστε το οικονομικό τοπίο – ανάλογα πάντα και με την χρονική διάρκεια της κρίσης της πανδημίας και των πόρων που θα χρειαστούν για την αντιμετώπισή της – δεν θα επιτρέπει φτηνές αντιπολιτευτικές κορώνες και λαϊκισμό, όπως σε άλλες περιόδους, ιδιαίτερα την περίοδο των αγανακτισμένων 2010-2015. Αποτελεί μονόδρομο μια εθνική Συμφωνία Κομμάτων, θεσμών, ιδιαίτερα της Αυτοδιοίκησης και κοινωνικών εταίρων, για ένα νέο Παραγωγικό μοντέλο, για ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο.

Είμαι αισιόδοξη ότι θα τα καταφέρουμε. Ήδη δείξαμε ότι μπορούμε να τα καταφέρνουμε όταν κινδυνεύει η πατρίδα μας, η υγεία μας, συνολικά η ζωή μας. Άλλωστε αν κάποιοι κολλήσουν σε ανιστόρητες ιδεοληψίες και σχήματα του παρελθόντος απλά θα μείνουν πίσω …

*Η Νάντια Γιαννακοπούλου είναι Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής στον Δυτικό Τομέα της Β΄ Αθηνών