Μάριο Ντράγκι, 72 ετών σήμερα για λίγες ακόμη εβδομάδες επικεφαλής της ΕΚΤ. Όσοι τον είδαμε στην τελευταία του πιθανότατα ομιλία στην Ακαδημία Αθηνών, συνειδητοποιήσαμε το μέγεθος της προσωπικότητάς του. 

Του Δημήτρη Τζάνα*

Ναι, δεν είπε τυχαία το «what ever it takes» τον Ιούλιο του 2012, σώζοντας το ευρώ από την υποτιμητική κερδοσκοπία που νομοτελειακά θα οδηγούσε στην διάλυση της ευρωζώνης, που ελέω της Γερμανικής κυρίως ακαμψίας δεν είχε δημοσιονομικά εργαλεία για την αντιμετώπιση κρίσεων.

Ναι, ο Μάριο είναι βαθύς γνώστης των νομισματικών και έχει ασφαλώς μελετήσει τους τρόπους με τους οποίους άλλες χώρες είχαν αντιμετωπίσει τις κρίσεις. Διαθέτει μεγάλη εμπειρία σε σχέση με τον τρόπο λειτουργίας των γραφειοκρατών. Έχει ευφυία, ευελιξία και αποφασιστικότητα που ασφαλώς θα τον καθιστούσαν κορυφαίο διπλωμάτη αν είχε ακολουθήσει τέτοια καριέρα. Αντιλαμβάνεται τον τρόπο λειτουργίας των αγορών και ξέρει πώς με λίγα λόγια να εννοείς πολλά και βαρυσήμαντα, ικανότητα που χαρακτήριζε και τον Γκρίνσπαν που ωστόσο αναγκάστηκε κάποια στιγμή να απολογηθεί για τα λάθη του. Έχει οξύ πολιτικό αισθητήριο και ο ήρεμος και εμπεριστατωμένος λόγος του μεταδίδει πάντα την εικόνα ήρεμης δύναμης, με συνέπεια την κατάλληλη καθοδήγηση των αγορών και ως ένα βαθμό και της οικονομίας.

Αυτόν τον άνδρα λοιπόν ακούσαμε να τονίζει στην ιστορική του πιστεύω ομιλία στην Ακαδημία Αθηνών, ότι όλοι πρέπει να πάρουμε μαθήματα από αυτά που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια στη ευρωζώνη. Ζητώντας την δημιουργία δημοσιονομικής και τραπεζικής ένωσης το συντομότερο, αν και πριν λίγες εβδομάδες ο ίδιος εξήγγειλε ένα ακόμη πακέτο μέτρων ποσοτικής χαλάρωσης έχοντας ωστόσο βαθιά συναίσθηση της ολοκλήρωσης σχεδόν των δυνατοτήτων της νομισματικής πολιτικής. Ώστε να μπορούμε να ξαναμιλήσουμε για στόχους σύγκλισης στα βιοτικά επίπεδα των πολιτών των διαφόρων χωρών και τελικά για μια Ευρώπη με περισσότερη συνοχή από τη σημερινή. Με τεχνοκρατικό και τεκμηριωμένο λόγο όπως προκύπτει από τα συμπεράσματα των ερευνών των οικονομολόγων της ΕΚΤ και όχι μόνο.

Με την προσφώνηση του Λουκά Παπαδήμο, του επίσης μεγάλου Έλληνα οικονομολόγου με τον οποίο ο Μάριο υπήρξε συμφοιτητής στο ΜΙΤ. Ευτύχησαν και οι δύο να πάρουν το διδακτορικό τους από τον γνωστό στους οικονομολόγους νομπελίστα καθηγητή Franco Mondigliani.
Χωρίς αμφιβολία, ο Μάριο Ντράγκι και ο τρόπος που λειτούργησε σαν επικεφαλής της ΕΚΤ, θα μείνει για πάντα στη σκέψη μας. Και ίσως η ομιλία του να σηματοδοτήσει την απαρχή της αλλαγής της Γερμανικής ακαμψίας σε σχέση με την ευλαβική τήρηση της δημοσιονομικής ορθοδοξίας, κάτι άλλωστε που υπαινίχθηκε τελευταία ακόμη και ο Σόιμπλε…

*Γενικός διευθυντής της Κύκλος ΑΧΕΠΕΥ