Του Μάρκου Μπόλαρη*

Προεκλογική η ομιλία. Περαιώθηκε.

Ευχαριστημένοι οι χωριανοί.

Πλησιάζουν δύο ηλικιωμένοι. Τραγιάσκες.

Συνταξιούχοι αγρότες.

-Καλά τα είπες!

-Ευχαριστώ!

-Σε θέλουμε …

-Ακούω.

-Όχι, τέλειωσι με τουν κόσμου κι μιτά έλα στουν άλλου καφινέ. Να μιλήσουμε.

Πήγα.

Παλιοί Ελασίτες. Συμμαχητές του καπετάν Μάρκου, του παππού.

Ήρθε, άρχισαν την εξιστόρηση, από το Σύνταγμα που έδρευε στο Μπόζ Ντάγ, στο Μενοίκιο. Εμείς είχαμε βγει στο βουνό μετά την φοβερή σφαγή των Κερδυλλίων. Τους άνδρες, όλους τους άντρες,  δυο χωριών, δυο πανέμορφων χωριών, Άνω και Κάτω Κερδύλλια, που είναι στην απέναντι πλευρά του Στρυμόνα από την κλεινή Αμφίπολη, κι ήταν πάλι τέτοιες μέρες, αρχές του Οκτώβρη, τους εκτέλεσαν οι Γερμανοί.

Οι πάνοπλοι και σιδηρόφρακτοι τους άοπλους!

Οι εκπαιδευμένοι στρατιώτες τους φτωχούς κι ανυπόδητους αγρότες!

Πολιτισμός …. και γάρ!

Τον παππού τον έστειλαν από το Μενοίκιο των Σερρών στις αντιστασιακές μονάδες του Κερδυλλίου όρους επειδή κάτεχε την τέχνη του ξύλου. Χρειαζόντουσαν πλάβες, βάρκες χωρίς καρίνα, για τις συνεχείς διελεύσεις του Στρυμόνα. Χρειαζόντουσαν ξυλουργό , να κόψει το δέντρο, να βγάλει πλάκες ξύλου, να χτίσει τις βάρκες, όσο γίνεται πιό στέρεες , όσο γίνεται πιο ελαφριές, να τις πισώσει, να κάνει κουπιά,  για να μπορούν κι οι άντρες των μονάδων τις Εθνικής Αντίστασης να πηγαινοέρχονται από τη μια μπάντα του Στρυμόνα στην άλλη, να μπορούν κι οι κυνηγημένοι από την αγριότητα των Βουλγάρων Έλληνες της ανατολικής όχθης του ποταμού να καταφεύγουν στα δυτικά.

Εκεί που άλλοτε ήταν το στόμιο της Κερκινίτιδας Λίμνης, κι ήταν τα Κερδύλλια, το Καστρί, η Ευκαρπία, η Τράγιλος, το Αηδονοχώρι στα δυτικά κι απέναντι ανατολικά στα ριζά του Παγγαίου, ωπάνω στον επιβλητικό λόφο που κοιτάει προς το νοτιά την θάλασσα, το Βόρειο Αιγαίο πέλαγος, τον Στρυμονικό κόλπο και προς το βοριά την εύφορη πεδιάδα των Σερρών κι ένα γύρω τα βουνά, εξ ου  κι η πόλη που είχε οικοδομηθεί και στεφάνωνε τούτο το λόφο, με την αμφίπλευρη θέα κι εποπτεία,  Αμφίπολη ονομάστηκε από τους εύστοχους και ακριβολόγους Έλληνες. Κι ήταν σε τούτο τον τόπο που ο Αλέξανδρος, καθώς προετοιμαζόταν να γίνει Μέγας, στα ναυπηγεία της Αμφίπολης, που προμηθευόταν την απαραίτητη πλούσια ξυλεία του ιερού Παγγαίου όρους, όπου συγκέντρωσε τους καλύτερους καραβομαραγκούς για να χτίσουν τον πολεμικό και μεταφορικό στόλο που ακολούθησε, γυαλό γυαλό, την πορεία του στρατεύματος των Πανελλήνων, πεζικού κι ιππικού, στην μεγάλη εκστρατεία που άνοιξε την Ανατολή στον ελληνικό πολιτισμό, στην ελληνική γλώσσα, την ποίηση, το θέατρο, την ιστορία, την φιλοσοφία, τον αθλητισμό.

Κι ήταν απέναντι από την πλούσια κι ισχυρή Αμφίπολη, που λάτρευε τον ποταμό Στρυμόνα, γιό του Ωκεανού,  ως Θεό κι έκοψε νομίσματα με την προσωποποιημένη μορφή του, ΑΜΦΙΠΟΛΙΤΩΝ, στις ανατολικές υπώρειες του Κερδυλλίου όρους η Ηδωνίς, πρωτεύουσα των Ηδωνών, καλοχτισμένη αγροτική πόλη με ωραίους ναούς και δημόσια κτίρια, που τα συναντά ο σημερινός διαβάτης, ο γεωργός, ο βοσκός, ο κυνηγός στις πέριξ του Αηδονοχωρίου λοφοκορφές, πλαγιές και ρεματιές, κοντά στο αγιονορείτικο της του Κουτλουμουσίου Μονής Μετόχι του Τιμίου Προδρόμου, ερειπωμένες μεν καλοθεμελιωμένες δε οικοδομές στους αιώνες. Άλλωστε το Αηδονοχώρι, ως βασίμως εικάζεται, οφείλει το όνομά του στην Ηδωνίδα, αφού το Ηδωνίς εύκολα με την προσθήκη ενός Άλφα στην αρχή μετατρέπεται σε Αηδωνίς και αρκεί στη συνέχεια η προσθήκη του χωρίου, για την σημερινή μορφή: Αηδονοχώρι!

Οι μαχητές του ΕΛΑΣ, οι δύο υπερήφανοι ηλιοκαμένοι γέροντες του Αηδονοχωρίου, είχαν πολλά να μοιραστούν με τον εγγονό του συμπολεμιστή τους στα δίσεκτα χρόνια της Κατοχής! Κι η δική τους ικανοποίηση κι η χαρά να κεράσουν ένα ποτήρι τσίπουρο αργά το βράδυ, μετά την προεκλογική ομιλία στον εγγονό που έχει το ίδιο όνομα κι επίθετο με τον καπετάνιο της νιότης τους και να διηγηθούν αγώνες ματωμένους και κατορθώματα μαχών σε ένα πόλεμο αντάρτικο εναντίον των κατακτητών των Γερμανών και των Βουλγάρων, γινόταν διπλή και τριπλή δική μου χαρά! Έτσι κι αλλιώς ότι γνωρίζουμε για την δράση και τους αγώνες αυτού του ντελικανή κρητικού, τα μάθαμε από τρίτους. Τούτος, σοβαρός και ταπεινόφρων, καθώς ήταν, ποτέ δεν καυχήθηκε ούτε καν στα παιδιά του! Μόνον στο κρεβάτι της κλινικής στη Θεσσαλονίκη, λίγες μέρες πριν αναχωρήσει περήφανος για τις άνω Μονές, σίγουρος ότι ξεπλήρωσε το χρέος σε τούτη την πονεμένη Πατρίδα και τον Λαό της, γύρισε κι είπε στον δευτερότοκο γιό του:

“Μωρέ, Ηλία!

Τον κυνήγησα τον κερατά τον Χάρο, πενήντα χρόνια τώρα, πολεμώντας!

Σαν άντρας!

Με το όπλο στο χέρι!

Και κοίτα!

Εδά, με παίρνει σα γυναίκα! Στο κρεβάτι!”

Τι παράπονο!

Το παράπονο του πολεμιστή.

Συγκλονισμός!

Κι αυτές τις μέρες κορυφώνεται, κορυφώθηκε, η δίκη των Νεοναζί!

Σε μια χώρα κι ένα Λαό που μάτωσε από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής, υπό την καθοδήγηση των Ναζί, συνεργούντων Ιταλών και Βουλγάρων φασιστών, σε μια Πατρίδα που θρηνεί εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς από την Γερμανική Ναζιστική θηριωδία, εκατοντάδες καμένα χωριά και πόλεις, σπίτια, νοικοκυριά, σχολειά, εκκλησιές, μοναστήρια,

σε τούτο τον τόπο

ψυχασθενείς, διεστραμμένοι πολιτικά, ανθρωπόμορφα θηρία,

ξαναφόρεσαν ναζιστικές στολές, ξανανέμισαν τη σβάστιγκα του θανάτου, των εκτελέσεων, της πείνας, της εξαθλίωσης του Λαού μας!

Και τόλμησαν να κατέβουν σε εκλογές!

Κι υπήρξαν τρισάθλιοι ή ηλίθιοι, ούτως ή άλλως ανάξιοι της Πατρίδας που τους ψήφισαν!

Και συζητούμε σήμερα εάν τούτοι είναι ή όχι ένοχοι!

Θαρρώ πώς η Πολιτική μας Υποχρέωση επιβάλλει να τονίσουμε, να υπογραμμίσουμε και να θυμίσουμε ότι σειρά ασυγχώρητων ιστορικών-πολιτικών λαθών οδήγησε σε συγκάλυψη των δοσίλογων, των επίορκων, των γερμανοτσολιάδων, των λαδοβούλγαρων!

Τι λέω συγκάλυψη;

Λάθος!

Οι συνεργάτες των Γερμανοβουλγάρων  και οι  δοσίλογοι ενσωματώθηκαν στο Κράτος της Δεξιάς κι αποτέλεσαν την πέμπτη φάλαγγα των ξένων συμφερόντων στην παντέρμη αυτή Πατρίδα! Να κι η παραφυάδα του μίσους,  ως Χρυσή Αυγή, διάδοχοι κι επίγονοι προδοτών ξεδιάντροποι, πεμπτοφαλαγγίτες του δοσιλογισμού!

Α Λ Λ Α,

Δημοκρατία και δημοκράτες,

Ελευθερία κι ελεύθεροι πολίτες

Δεν υπάρχει

Εάν δεν αποδίδεται Δικαιοσύνη!

Οι δοσίλογοι διέφυγαν το 1944 – 1945,

λόγω σώρευσης ιστορικοπολιτικών λαθών!

Αντί απόδοσης Δικαιοσύνης και δίκαιας τιμωρία , επιβραβεύτηκαν!

Όχι τώρα!

*Μάρκος Μπόλαρης. Νομικός – Πρώην Υπουργός

Οι απόψεις που δημοσιεύονται στο reformer.gr είναι προσωπικές και εκφράζουν τον συγγραφέα.