Τρεις διαφορετικές αναγνώσεις μπορεί να συναντήσει όποιος προσπαθήσει να βγάλει άκρη για το που πάμε σε σχέση με τη συμφωνία ή τη ρήξη και ταυτόχρονα  μπει στη διαδικασία να μιλήσει ή να παρακολουθήσει τι λένε υπουργοί της κυβέρνησης, βουλευτές της Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και στελέχη του κόμματος.

Σενάριο πρώτο: Είναι αυτοί που μιλάνε για συμφωνία και προσπαθούν να καταφέρουν να υπάρξει συμφωνία, ακόμη και αν χρειαστεί να κάνουν πίσω σε αρκετές από τις λεγόμενες «κόκκινες γραμμές», καθώς βλέπουν ότι ο χρόνος πιέζει πλέον ασφυκτικά και τα πράγματα ζορίζουν πάρα πολύ.

Σενάριο δεύτερο: Όσοι μιλάνε για ρήξη, έχοντας στο μυαλό τους όμως τη συμφωνία. Στη συγκεκριμένη κατηγορία ορισμένοι κινούνται βάση τακτικής και μέσα από την πίεση της ρήξης προσβλέπουν σε μια καλύτερη συμφωνία. Ομολογουμένως μια καλή τακτική, που συχνά πυκνά – κυρίως το προηγούμενο χρονικό διάστημα – ήταν η κεντρική γραμμή της κυβέρνησης.

Σενάριο τρίτο: Αυτοί που μιλάνε για ρήξη και την εννοούν. Εδώ έχουμε την αριστερή τάση κυβέρνησης και κόμματος, που έχει ως ευαγγέλιο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και προτιμά τη ρήξη από τη συμφωνία. Στην κατηγορία αυτή διακρίνουμε δύο υποκατηγορίες. Αυτούς που εξ αρχής ήθελαν και μιλούσαν για ρήξη (και δραχμή) και σε αυτούς που κρίνουν ότι όπως περιγράφεται η συμφωνία, είναι καλύτερα να μην υπογραφεί και να υπάρξει ρήξη.

Με βάση τις δημοσκοπήσεις

Τρείς είναι οι κατηγορίες που διαμορφώνονται και με βάση τις δημοσκοπήσεις, όπου το τι θα περιλαμβάνει η όποια συμφωνία προκύψει (εάν προκύψει),  παίζει καθοριστικό ρόλο στην τοποθέτηση υπέρ της ρήξης ή υπέρ της συμφωνίας.

Φυσικά, ενδιαφέρον έχει το τι λένε οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με το σύνολο των ψηφοφόρων, που προέρχονται από όλα τα κόμματα.

Με βάση υπάρχουσες δημοσκοπήσεις, η πλειοψηφική τάση είναι υπέρ της συμφωνίας (ανεξάρτητα από το τι θα περιλαμβάνει), όπου στο σύνολο των ψηφοφόρων η τάση αυτή αφορά το 50% – 55% του γενικού πληθυσμού και γίνεται 35% – 40% στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Αντίστοιχα, υπέρ της ρήξης (ανεξάρτητα από το τι θα περιλαμβάνει η όποια συμφωνία), τοποθετείται το 20% – 25% του γενικού πληθυσμού, ποσοστό που στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται 28% – 33%.

Φυσικά υπάρχουν και αυτοί που τάσσονται υπέρ μιας «σχετικά καλής» συμφωνίας όπου τα ποσοστά κυμαίνονται στο 17% – 22% στο γενικό πληθυσμό και 25% – 30% στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Με βάση όλα τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν τρεις διαφορετικές φυλές σε κυβέρνηση, κόμμα και κοινωνία. Το ερώτημα είναι αν μπορούν και πως αυτές οι απόψεις θα «δέσουν» μεταξύ τους, ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η κατάληξη.