Του Μάρκου Μπόλαρη*

Είναι ζήτημα η προσαρμογή!

Η προσαρμογή στον χρόνο, στον τόπο, στις αλλαγές, αλλαγές βιοτικές, κοινωνικές, οικονομικές, τεχνολογικές, πολιτικές, πολιτισμικές, περιβαλλοντικές!

Κάποιοι αντιστέκονται εμμονικά!

Επιμένουν να συνεχίζουν στην ίδια πορεία ασχέτως των αλλαγών που επισυμβαίνουν.

Κάποιοι άλλοι συμπορεύονται μηχανικά!

Συνεχίζουν την πορεία , στα ίδια ή παραπλήσια πατήματα, όχι από εμμονή αλλά επειδή δεν αντιλήφθηκαν τις αλλαγές.

Εννοείται ότι είναι περισσότερο προσαρμοστικοί από τους εμμονικούς αλλά δεν είναι μέσα  στο ρού των εξελίξεων, θετικών ή αρνητικών.

Τούτες οι μέρες,

οι μέρες μετά την διπλή εκλογική αναμέτρηση, προσφέρονται γιά να ξεδιπλώσουμε δυό σκέψεις, δυό σκέψεις γιά τα κοινωνικοοικονομικοπολιτικά

πράγματα της Πατρίδας, σκέψεις γιά να καταδειχτούν αλλαγές , που έχει επισυμβεί στην χώρα, αλλαγές που εάν δεν τις επισημάνουμε με σαφήνεια, ενδέχεται να εξακολουθήσουμε μιά εμμονική ή μηχανική διαδρομή που εντέλει μας ζημιώνει , θα μας ζημιώνει !

Ισχυρίζομαι ότι το κύριο χαρακτηριστικό των αρκετών τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα είναι η υποχώρηση της Πολιτικής, υποχώρηση υπέρ της πολιτικής ως διαχείρισης, της διαχείρισης των κοινών ιδιοτελώς, της παραπολιτικής, της μικροπολιτικής, της μικροκομματικής!

Δεν θα επιχειρήσω διεξοδική ανάλυση επ’ αυτών, άλλωστε κατά καιρούς, ευκαίρως ακαίρως, έχω διατυπώσει κάποιες σκέψεις

σχετικώς!

Θα ήθελα σήμερα με το αφιλόδοξο αυτό σημείωμα να επισημάνω , να εστιάσω σε μία μόνον αλλαγή, από τον ορυμαγδό όλων όσων συμβαίνουν γύρω μας, και να μιλήσω γιά την ανυπαρξία κομμάτων στην Ελλάδα!

Μην επείγεστε εξανιστάμενοι!

Αναφέρομαι σε ύπαρξη δημοκρατικών κομμάτων, κομμάτων που λειτουργούν με διακηρυγμένες αρχές, κομμάτων που λειτουργούν με οργανώσεις πολιτών, κομμάτων που παίρνουν αποφάσεις από τις οργανώσεις κατά τόπους και κατά κλάδους, κομμάτων που έχουν δεσμευτεί πάνω σε επεξεργασμένα προγράμματα διακυβέρνησης, κομμάτων που παρεμβαίνουν ζωντανά στα ζητήματα της αυτοδιοίκησης, της κοινωνίας, της οικονομίας, της πολιτικής, του πολιτισμού, τα εθνικά και αλληλεπιδρούν από την βάση στην ηγεσία και τανάπαλιν!

Υπάρχουν άραγες σήμερα κόμματα με τέτοια χαρακτηριστικά εν Ελλάδι;

Υπάρχουν λέτε;

Ή μήπως, πάνω στα ερείπια παλαιότερων συσσωματώσεων, ένας αρχηγός  ή ένας αρχηγός και μιά δράκα προσώπων επιλογής του αρχηγού με μοναδικό  κριτήριο συμμετοχής την προσήλωση στον αρχηγό, ισχυρίζονται ότι είναι τάχα κόμμα;

Ή μήπως εμείς οι περιλειπομενοι, εκτός ζωντανών δημοκρατικών κομματικών οργανισμών, όπως πρέπει να είναι τα κοινοβουλευτικά κόμματά μας, ή μήπως εμείς απλώς έχουμε παραδώσει τα πρωτοτόκια της Δημοκρατίας, ήγουν, το δικαίωμα μέλους, άρα, δικαίωμα μετοχής, συμμετοχής, συζήτησης, ανάλυσης, πρότασης, ψηφοφορίας, καταρτισμού δημοκρατικής πολιτικής γιά τον Λαό και τον Τόπο;

Μήπως τα παραδώσαμε;

Μήπως παραδώσαμε τα πρωτοτόκια της Δημοκρατικής Λειτουργίας και Οργάνωσης των κομμάτων;

Μήπως εγκαταλείψαμε την Δημοκρατική οργάνωση και λειτουργία στα χέρια κάποιων κομματικών ολιγαρχιών, τους περί των αρχηγόν, τα αφήσαμε στα χέρια  ιδιοτελών  της νομενκλατούρας;

Κι εάν παραδώσαμε κι αποποιηθήκαμε τα δικαιώματα του Πολίτη, τα δικαιώματα του Μέλους δημοκρατικού οργανισμού, κι εάν εναποθέσαμε δικαιώματα κι υποχρεώσεις σε λίγους ιδιοτελείς, αγνώστων προσόντων, πλήν της εύνοιας του αρχηγού, δεν αναρωτιόμαστε άραγε εάν τούτο συνιστά απομείωση των λειτουργιών της Δημοκρατίας μας, υποβάθμιση καθοριστική της λειτουργίας του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος ;

Συνιστά;

Μήπως;

Κι εάν πάλιν συνιστά , τούτη η σύνθλιψη των δημοκρατικών λειτουργιών των κομμάτων, εάν αποτελεί μείζονα λόγω υποτίμησης της Δημοκρατίας μας, της Λαϊκής Κυριαρχίας, εννοώ,

τότε, δεν θα έπρεπε να προβληματιστούμε γιά τις απολίτικες διαδικασίες επιλογής αρχηγού κόμματος, όταν από τις διαδικασίες επιλογής η Πολιτική είναι απούσα, όταν οι επιλογές εμφανίζονται να  είναι στυλιστικές, ή απολίτικων ομαδοποιήσεων ή επικαθορισμός μεγαλοσυμφερόντων ….

Είναι απαιτητικό

το πρωτάθλημα της Δημοκρατίας!

Είναι κρίσιμες οι προϋποθέσεις

λειτουργίας του Κοινοβουλευτισμού!

Άρα, είναι καθοριστικοί

οι όροι λειτουργίας των δημοκρατικών κομμάτων!

Βεντετισμοί και προσωπολατρίες, ολιγαρχίες και νομενκλατούρες

τέτοιες που αποκλείουν τον Πολίτη ως μέλος, τον Λαό εν τέλει να έχει συμμετοχή,

δεν είναι ίδιο δημοκρατικών κομμάτων,

αφού η κρίσιμη συμμετοχή δεν είναι αυτή της άπαξ ψηφοφορίας σε μιά διαβλητή εκλογική διαδικασία,

αλλά αυτή που καταξιώνει τον Λαό σε μιά ζωντανή δημοκρατική συμμετοχική οργανωτική – πολιτική  διαδικασία του κόμματος!

Επισημάναμε τάχα  τις αλλαγές που έχουν επισυμβεί τα τελευταία αρκετά χρόνια στην λειτουργία των κομμάτων, άρα και της Δημοκρατίας στην Πατρίδα μας;

Αναπροσαρμοζόμαστε τάχα στα συμβαίνοντα ή πορευόμαστε μηχανικά κι ανύποπτα στις ατραπούς της έκπτωσης;

Έχουμε αντίληψη των διαδικασιών απομείωσης των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων;

Θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας που συνιστούν εν συνόλω την Λαική Κυριαρχία;

Ή μήπως, μοιραίοι κι άβουλοι,

θα συνεργούμε σε διαδικασίες αφυδάτωσης της Δημοκρατίας;

Θαρρώ πώς ο Τόπος τούτος

έχει δυνάμεις ικανές και δυνατότητες

ανάσχεσης!

Έγνοια μας.

*Μάρκος Μπόλαρης. Νομικός – Πρώην Υπουργός

Οι απόψεις που δημοσιεύονται στο reformer.gr είναι προσωπικές και εκφράζουν τον συγγραφέα.