Του Μάρκου Μπόλαρη*

Άλλης τάξης πρόκληση συνιστά η συνεχής έγνοια  γιά τον Οικουμενικό Ελληνισμό, γιά τους Έλληνες, τους Ρωμιούς της Διασποράς και βεβαίως τελείως διαφορετικό θέμα είναι η νομοθεσία γιά την ψήφο των Αποδήμων Ελλήνων!

Άλλης και γάρ ευρύτητας οι ορίζοντες του Ελληνισμού στην Οικουμένη, άλλη η ανοιχτωσιά της Ρωμιοσύνης στην υφήλιο

κι άλλη η ορατότητα νομοθετούντων την ψήφο των αποδήμων, δήθεν ως προνομία υπέρ αυτών,  ενώ πρόκειται γιά οφειλόμενη τακτική,  χάριν προσδοκώμενου κομματικού οφέλους!

Ανόμοια πράγματα, τω όντι μή συγκρίσιμα!

Άλλωστε,

στους τελευταίους καιρούς οι εν Ελλάδι εθιστήκαμε στην προσδοκία ευεργετημάτων από τους όπου γής αδερφούς μας, από εμβάσματα μεταναστών μέχρι τις αποτελεσματικές στοχευμένες παρεμβάσεις του ισχυρού lobby των Ελληνοαμερικανών υπέρ των Εθνικών Θεμάτων της τε Ελλάδας και της Κύπρου,

ευεργετήματα τα οποία συνηθίσαμε να λαμβάνουμε χωρίς ουσιώδες αντάλλαγμα, ή πάντως με ελάχιστη ανταπόδοση προς αυτούς!

Τώρα λοιπόν , που η Βουλή των Ελλήνων ξανανομοθέτησε τα του ψήφου των Ελλήνων  της Διασποράς, θα μου επιτραπεί δυό σκέψεις να ξεδιπλώσω πάνω στο μείζον ζήτημα της παρουσίας του Ελληνισμού στην Οικουμένη στον 21° αιώνα, μιάς παρουσίας με επίγνωση των δυνάμεων και των δυνατοτήτων του, μιάς παρουσίας Πολιτισμού και Ελληνικής Γλώσσας, Καλών Τεχνών και Επιστημών, Ορθόδοξης Θεολογίας και Τέχνης, Ναυτιλίας και Εφοπλισμού, Επιχειρηματικότητας και Πανεπιστημιακών!

Θαρρώ λοιπόν, πώς το καίριον και μείζον είναι ο τρόπος που ορούμε τα δρώμενα, είναι ο ορίζοντας που φτάνει η ματιά μας, ο νούς μας, θυμάστε τους Έλληνες που πρώτοι διατύπωσαν το περίφημο, νούς ορά και νούς ακούει, και γιαυτό επισημαίνω πώς αλλιώς προσεγγίζει τα πράγματα ο αδαής , ανιστόρητος κι αγεωγράφητος που μόνη αγωνία έχει την εκλογική περιφέρειά του, κι άλλη η ευρυχωρία της θέασης, παγκόσμιας θέασης του Ελληνοαυστραλού επιχειρηματία από την Μελβούρνη και το Σίδνευ,  του πανεπιστημιακού  Καθηγητή από την Βοστόνη και το Λός Άντζελες, του Ελληνοαμερικανού επενδυτή της Νέας Υόρκης και του Σικάγου, του Έλληνα μεγαλοεφοπλιστή του Λονδίνου, του μετανάστη στο Μόναχο και την Στουτγκάρδη, την Στοκχόλμη και την Φραγκφούρτη, του εμπόρου του Γιοχανεσμπούργκ και την Κινσάσα του Κογκό,

είναι άλλη η πρόσληψη των δρωμένων στον κόσμο, άλλα βλέπει ο καθένας,

άλλο νόημα δίνει έκαστος στην έννοια Ελληνισμός και Ρωμιοσύνη, άλλη η αντίληψη ενός εκάστου των γεωγραφικών διαστάσεων, άλλη η κατανόηση των ιστορικών προκλήσεων, διαφορετική η ερμηνεία των πολιτικοοικονομικών και γεωπολιτικοστρατιωτικών προκλήσεων, έτσι ώστε,

μιά εξαιρετική πρόκληση,

άλλης πράγματι τάξης πρόκληση

από τα όσα τρέχοντα μας απασχολούν,

θα ήταν ένας προβληματισμός,

ίσως μιά απόπειρα αρχικώς αλληλοκατανόησης,

ίσως μιά προσπάθεια σχεδίασης οικουμενικής στρατηγικής,

μιά μείζων πρόκληση θα ήταν,

ο σχεδιασμός στρατηγικής

γιά την ανάδειξη όσων μας χαρακτηρίζουν,

γιά την βίωση, πάλιν και εξ αρχής, όσων μας συνέχουν,

γιά την προβολή αυτών που καθορίζουν μιά διαχρονία στους αιώνες, πορεία τάχα ή πλού, εν ταυτώ αμφότερα, διαχρονία εναγώνιας αναζήτησης του Φωτός, διαχρονία ονοματοδοσίας του κόσμου, ως κόσμημα, με την αρτιότερη γλώσσα του ανθρωπίνου γένους, συνελών ειπείν, διαχρονία Πολιτισμού και Φιλοσοφίας, Τεχνών και Θεολογίας, Δημοκρατίας και Ελευθερίας, πλεύση πρόταξης του Ανθρώπου!

Πρόκληση γιά τον Οικουμενικό Ελληνισμό

τω όντι!

Έχει σημασία ο ορίζοντας!

Άλλο τα τενάγη μιάς λίμνης,

κι άλλο η ευρυχωρία των θαλασσών!

Τούτη λοιπόν η πρόκληση,

ανοιχτή και θελκτική,

πρόκληση του Ομήρου και του Οδυσσέα,

του Ικτίνου και Καλλικράτη,

πρόκληση του Αριστοτέλη και του Μεγαλέξανδρου, του Νέαρχου των Ινδιών και του Αντίοχου, του Σέλευκου και του Πτολεμαίου, του Αθανασίου Αλεξανδρείας και του Ιωάννη Δαμασκηνού, του Φωτίου Κωνσταντινουπόλεως , Κυρίλλου και Μεθοδίου των Σλάβων, Κομνηνών και Παλαιολόγων , El Greco και Βιντσέντζου Κορνάρου, Διγενή Ακρίτα και Πατριάρχου Κύριλλου Λούκαρι, Ρήγα Φεραίου και  Νικοδήμου Αγιορείτη,

τι πρόκληση πολυτέλειας από τις μινωικές τοιχογραφίες στο Ακρωτήρι της Θήρας και την Κνωσσό να σκαρφαλώνεις γιά τα fresco στα Μετέωρα, τ’ Αγιονόρος και να θαμπώνεσαι απ’ τα ψηφιδωτά της Αγιά Σοφιάς, της Χώρας, της Νέας Μονής στη Χίο, στο Δαφνί της Αττικής κι απ’ τις εγκαυστικές εικόνες στα ύψη της Αγίας Αικατερίνης στο θεοβάδιστο όρος Σινά,

τι πρόκληση τα βαπόρια όπου θάλασσες κι ωκεανοί των Ελλήνων,

τι πρόκληση οι Τσαρούχηδες, οι Χατζηδάκηδες, οι Θεοδωράκηδες, οι Βολωνάκηδες κι οι Φασιανοί, ο Κόντογλους απ’ τ’ Αιβαλί, ο Σεφέρης απ’ τα Βουρλά της Ιωνίας κι ο Καβάφης απ’ την Αλεξάνδρεια;

Άλλης τάξης έγνοια

μιά Πολιτική συνοχής του Πολιτισμού,

μιά Πολιτική έκφρασης των Ελλήνων μέσα στην πρόκληση του 21ου αιώνα!

Άλλης έντασης προβληματισμός

να μην σέρνεσαι ουραγός

αλλά να σταθείς εφ’ οίς έμαθες

στην διαχρονική αυτή πλεύση, πλεύση σε μπουνάτσες και φουρτούνες , αφότου οι σύντροφοι έλυσαν τον ασκό του Αιόλου,

κομίζων στην ανθρωπότητα

Λόγον αγαθόν,

Λόγον ελπίδος,

Φώς ανέσπερον!

Γίνεται;

Μαζί με τον Τηλέμαχο, στ’ ακροθαλάσσι της Ιθάκης, ελάτε να σηκώσουμε

“λευκόν δ’ ιστίον”, ξεκινώντας την αναζήτηση …

*Μάρκος Μπόλαρης. Νομικός – Πρώην Υπουργός

Οι απόψεις που δημοσιεύονται στο reformer.gr είναι προσωπικές και εκφράζουν τον συγγραφέα.