Γράφει ο Γιάννης Γαβρίλης

Που παρακολούθησα στο Θέατρο ”Αθηνά” της οδού Δεριγνί 10 και μου αποκαλύφθηκε, όχι μόνο σε έμενα αλλά και στους συν θεατές μου, όλη η καθηλωτική, αποκαλυπτική, αυτοβιογραφική θεατρική ενέργεια του Τενεσί Ουίλιαμς .

Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος που έκανε την Σκηνοθεσία, την απόδοση, την εικαστική και την μουσική επιμέλεια, της παράστασης, μας παρέσυρε στον τόσο καταγγελτικό, παράλληλα οδυνηρό και συνάμα στο αποπνικτικό κλίμα του Μακαρθισμού και των καταδόσεων, που επικρατούσε την δεκαετία του ’50 στις Ηνωμένες Πολιτείες, με μια παραστατική ανάγνωση – απόδοση που συμπυκνώνει με ένταση, την ατμόσφαιρα που δημιουργεί η πολλαπλότητα των συναισθημάτων. Χωρίς να επιβάλλεται ως θέσφατο,  η πρόκληση – προβολή, η χειραγώγηση και κατεύθυνση του κοινού σε έναν και μόνο στόχο – στοιχείο, χωρίς να υπερβάλει την δράση και αντίδραση του έργου, δομεί με μαεστρία και, κυρίως, με σεβασμό στο έργο, μια παράσταση αξιοπρόσεκτη, ελκυστική, ουδόλως περιφραστική. Αλλά αντιθέτως εμβαλλόμενη στο άκρως προβαλλόμενο στοιχείο της θεατρικής γραφής του Ουίλιαμς, αυτή της ετερότητας, της προσωπικής διαφορετικότητας ως προς την σεξουαλικότητα. Με θεατρική  προσέγγιση που επιβάλλεται από την έναρξη της και με τις εξαιρετικές ερμηνείες.

Του Γιάννη Βούρου, ως πατέρας. Που μετά την αποχή πέντε χρονών, ο επιβλητικός αυτός ηθοποιός, αποδεικνύει το εύρος, την εμπειρία, το υποκριτικό σθένος, χωρίς καν,  να προσπαθεί ιδιαίτερα να υποδείξει αυτόν τον αμφίσημο ρόλο. Ο κ. Βούρος , πατά γερά πάνω στο θεατρικό σανίδι, επικρατεί και αποδεικνύει την σημαντικότητα του στον θεατρικό χώρο.

Ο Πέτρος Λαγούτης, ως Μπρικ εξωτερικεύει ερμηνευτικά, όλη την εσωτερική πάλη του χαρακτήρα αυτού, όλες τις ενοχές και αγωνίες του, τον μετεωρισμό του, την δειλία απέναντι στην σύγκρουση κατά μέτωπο, την αυτοκαταστροφική του τάση, την ομοφυλοφιλική του πλευρά… με λιτό αλλά  πειστικό υποκριτικό μέγεθος.

Η Μάρθα Λαμπίρη Φεντορούφ, δεν σκιαγραφεί μια Μάγκι. Την αποδίδει στην ολότητα της, την ενδύεται και την αφομοιώνει, την προσωποποιεί και την μεταδίδει στην πραγματική διάσταση που μπορεί να ενταχτεί ένας ρόλος, σαν αυτόν που έχει μετατοπιστικές αντιδράσεις, με τη πλέον ικανή υποκριτική.

Ο Κώστας Ανταλόπουλος είναι ο  Γκούπερ, με εκείνο το δικό του τρόπο να υποδύεται, που τον έχει κάνει να ξεχωρίζει. Είναι πράγματι αυτός ο καιροσκόπος, ο υποκριτής,  ο αδιάφορος, ο εκμεταλλευτής ευκαιριών, από όπου και όπως προκύπτουν αυτές, ακόμη και με έναν θάνατο, που τελικά εύχεται, έστω και ενδόμυχα,  είτε αυτός είναι του πατέρα, είτε του Μπρικ, που πολύ θα τον βόλευε.

Η Μένη Κωνσταντινίδου, ως Μέη, αυτή η ύπουλη, δρούσα  πάντα υποχθόνια, καθώς υποκρίνεται την ευαίσθητη νύφη που, τάχα μου, ενδιαφέρεται για όλους, ανησυχεί για τον πατέρα και θέλει; να τον περιθάλψει. Όλα  αυτά χρησιμοποιεί για να κερδίσει την εύνοια και ασφαλώς και κυρίως την εκκρεμούσα με τον θάνατο του πατέρα περιουσία. Με το υποκριτικό της ταλέντο η κ. Κωνσταντινίδου μας έκανε να αντιπαθήσουμε αυτόν τον ανερμάτιστο χαρακτήρα του Ουίλιαμς.

Εξαιρετική. Πειστική ως  γυναίκα που όλος της ο κόσμος περιστρέφεται, ψευδαισθητικά. Υπάρχει και δεν υπάρχει. Ζει το παραμύθι της. Η κ. Μαρία Κατσανδρή. Που μετατρέπεται, ενσωματώνεται με αυτή τη Μητέρα της υπαρκτής ανυπαρξίας. *Ποσό τραγική η πολύ καλή αυτή ηθοποιός, στη σκηνή που αφαιρει   την ξανθιά της περούκα και αποκαλύπτει τον καταθλιπτικό και αδιεξοδικό εαυτό, της γυναίκας-μητέρας που θέλει αλλά δεν μπορεί να δώσει. Ένα ακόμη θύμα – μαριονέτα  της επιβλητικής, υπερβατικής συμπεριφοράς του Αφέντη – Πατέρα.

Υποβλητική η ατμόσφαιρα που δημιουργείται από τους  φωτισμούς του Σάκη Μπιρμπίλη εντός του αχανούς σκηνικού χώρου που ”στήθηκε” από τον ίδιο τον σκηνοθέτη. Τα κοστούμια του Δημήτρη Ντάσσιου αυστηρά των αντρών, κοσμοπολιτικής όψης των γυναικών.

Το 1955 το θεατρικό έργο του Τενεσί Ουίλιαμς  ”Λυσσασμένη Γάτα” (κατά την ελληνική απόδοση του τίτλου. Ο πρωτότυπος είναι ” «Cat on a Hot Tin Roof»  ανεβαίνει για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ  (24 Μαρτίου) σε σκηνοθεσία του Ελία Καζάν, για να γίνει, το 1958 ταινία σκηνοθετούμενη από τον  Ρίτσαρντ Μπρουκς ,που σε συνεργασία με τον Τζέιμς Πόου  διασκευάζουν το θεατρικό, για την μεγάλη οθόνη. Η ταινία προτάθηκε για 6 Όσκαρ, εκ των οποίων δεν κέρδισε κανένα, λόγω, πιθανώς, και της αντίθεσης  που είχε ο συγγραφέας του με την διασκευή, που ακολουθώντας αναγκαστικά τον Κώδικας Χέιζ (κώδικας παραγωγής του Αμερικανικού Κινηματογράφου) που ήταν η πρώτη προσπάθεια εισαγωγής λογοκρισίας ταινιών στις ΗΠΑ μέσω της θέσπισης μιας σειράς κατευθυντήριων γραμμών στους παραγωγούς ταινιών, υποχρεωτικά αφαιρέθηκαν σημαντικές αναφορές και εκ παραλλήλου σκηνές, όπως όλες οι αναφορές πάνω στην ομοφυλοφιλία του Μπρικ και την σεξουαλική επιθυμία του για τον φίλο του, Σκίπερ, εκμηδενίζοντας έτσι το βασικό θέμα του έργου του Ουίλιαμς, εκείνο της ομοφοβίας, δημιουργώντας ένα διαφορετικό και μη συμβατό έργο με αυτό που έγραψε. Άξιο αναφοράς είναι δε, το γεγονός ότι η τρίτη πράξη γράφτηκε από τον Ουίλιαμς, τρεις φορές, λόγω της λογοκρισίας που επιβλήθηκε. Το θεατρικό έργο ήταν διασκευή του διηγήματός του, του 1952 “Three Players of a Summer Game” και έμελε να γίνει από τα διασημότερα έργα του (και προσωπικό του αγαπημένο), και να κερδίσει το βραβείο Πούλιτζερ για το δράμα το 1955.

Η υπόθεση του έργου με λίγα λόγια…Μία οικογένεια έχει μαζευτεί στο πατρικό σπίτι για να γιορτάσει τα γενέθλια του πατέρα (Big Daddy), ο οποίος πάσχει από καρκίνο. Ο μικρότερος γιος είναι αλκοολικός και δεν έχει καμία ερωτική ζωή με την γυναίκα του. Ο μεγαλύτερος, παντρεμένος κι αυτός με 5 παιδιά, διεκδικεί ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του πατέρα. Ο ”Μπιγκ Ντάντι”  ιδιοκτήτης φυτείας στον Αμερικανικό Νότο, θα προλάβει να γιορτάσει τα 65α γενέθλια του; Πάσχει από καρκίνο, κάτι που ο ίδιος αγνοεί ότι βρίσκεται σε τελικό στάδιο. Το αγνοεί γιατί του έχουν αποκρύψει την πραγματικότητα . Και από αυτόν και από την γυναίκα και μητέρα των δυο αγοριών τους. Τον Μπρικ  και τον Γκούπερ, άντρες πλέον αυτοί και παντρεμένοι. Ο Γκούπερ με την Μέη, που περιμένει το έκτο παιδί τους και ο Μπρικ με την Μάγκι.  Ένας γάμος που διακρίνεται από έντονη τοξικότητα και απέχθεια του ενός προς την άλλη. Η άρνηση του Μπρικ για ερωτική συνεύρεση με την Μάγκι, ο αλκοολισμός του, οι ομοφυλοφιλικές του τάσεις και η σχέση του με τον φίλο του Σκίπερ, που τελικά εκείνος αυτοκτονεί, αφού πρώτα, έχει συνευρεθεί ερωτικά με την  Μάγκι, οδηγούν την υποτιθέμενη εορταστική βραδιά σε μια κατά μέτωπο, μεταξύ τους, επίθεση, αποκαλύπτοντας όλο το ψέμα και η απόκρυψη της αλήθειας, η καταπίεση και η αδιαφορία του πατέρα προς τους γιους του, όπως και η αποκάλυψη της πραγματικής κατάστασης του , που τον οδηγεί, αν και πεθαίνει, να κοντραριστεί με τον Μπρικ, όχι τόσο για την ομοφυλοφιλική του τάση, τον αλκοολισμό του και την πλήρη παραίτηση από την ζωή,  όσο για το ότι, εκείνον είχε ως διάδοχο του και κληρονόμο – διαχειριστή της τεράστιας περιουσίας του, μιας και για τον ”Μπίγκ Ντάντι” ο Γκούπερ είναι ανίκανος. Καθώς η μητέρα ζει σε έναν αποστειρωμένο, φανταστικό κόσμο που η ίδια έχει πλάσει, και  που θα την οδηγήσει στην συντριβή, καθώς η χειριστική Μέη και ο καιροσκόπος Γκούπερ, ενδιαφέρονται μόνο για την περιουσία… η Μόνη  που αντιδρά, αντιστέκεται, ”βγάζει” τα νύχια της ως μια αυθεντική ”Λυσσασμένη Γάτα”, είναι η Μάγκι. Αυτή μόνο μπορεί και θέλει  να ανατρέψει την οικογενειακή τοξικότητα, αυτή θα προσπαθήσει, ασχέτως αποτελέσματος, να συνεφέρει και να ανακαλέσει τα όποια συναισθήματα του παραιτημένου Μπρικ, αυτή θα αντιπαρατεθεί έντονα με τον διαβρωτικό κόσμο του σπιτιού, της φαινομενικά αγαπημένης οικογένειας, αυτή θα που θα γίνει όμως τελικά  από θύτης, θύμα.

Σκηνοθεσία – Απόδοση – Εικαστική και Μουσική επιμέλεια: Δημοσθένης Παπαδόπουλος
Κοστούμια: Δημήτρης Ντάσσιος
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Φωτογραφίες: Χάρης Γερμανίδης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Λίνα Μπότη
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου

ΔΙΑΝΟΜΗ

Μπρικ: Πέτρος Λαγούτης
Μάγκι: Μάρθα Λαμπίρη Φεντόρουφ
Πατέρας: Γιάννης Βούρος
Μητέρα: Μαρία Κατσανδρή
Γκούπερ: Κώστας Ανταλόπουλος
Μέη: Μένη Κωνσταντινίδου

Θέατρο Αθηνά: Δεριγνύ 10, Αθήνα 10434,210 8237330

Παραστάσεις: Από Πέμπτη έως και Κυριακή: Πέμπτη 21.00, Παρασκευή 21.00, Σάββατο 18.00 /21.00, Κυριακή 19.00

Εισιτήρια
Διακεκριμένες θέσεις: 22 ευρώ
Γενική είσοδος: 20 ευρώ
Εξώστης: 18 ευρώ
Μειωμένο εισιτήριο (φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65): 16 ευρώ