Συνέντευξη: Γιάννης Γαβρίλης

Το Θέατρο ”Σταθμός” εισέρχεται στον  όγδοο χρόνο λειτουργιάς του, υπό την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του ”πολυπράγμονα” Μάνου Καρατζογιάννη. Και σκηνοθέτης και ηθοποιός και μεταφραστής και θεατρικός επιχειρηματίας. Πραγματικά, αν και τον γνωρίζω πολλά χρόνια πάντα ήθελα να τον ρωτήσω, τόση ενέργεια που την βρίσκει.

Γ.Γ. Κανείς τα πάντα όλα. Ασχολείσαι και με την καθαριότητα του Θεάτρου, σε έχω δει με σκούπα και φαράσι. Άσε που κάνεις και ταξιθεσία όταν δεν παίζεις. Τελειομανής να υποθέσω.

Μ.Κ. Το θέατρο το αισθάνομαι περισσότερο σαν το σπίτι μου, παρά ως ένα χώρο όπου προβάλλω τον εαυτό μου ή επιδεικνύω τις δυνατότητες μου. Εκεί νομίζω, αν μου επιτρέπετε, βρίσκεται και η παρεξήγηση της εποχής μας. Εκτιμάται δηλαδή συχνά από μέρος, όχι τόσο του κοινού, αλλά από μέρος των ανθρώπων που συχνά έχουν δημόσιο λόγο, η επίδειξη των ερμηνευτικών ή τεχνικών δυνατοτήτων του ηθοποιού. Αυτό όμως δεν είναι θέατρο. Είναι μια λογική ”σόσιαλ μίντια” εφαρμοσμένη, συχνά σε ένα κλασικό ακόμη ρεπερτόριο. Έτσι, ότι έχει ο καθένας δείχνει .Από κοιλιακούς, μέχρι να πει κι ένα τραγούδι ή να κάνει κι ένα ακροβατικό. Το ίδιο ισχύει και με τη σκηνογραφία, τουλάχιστον στις μεγάλες σκηνές. Πιστεύω αντίθετα εν ολίγοις και ακράδαντα ότι έλεγε ο Τσέχωφ: “Για να κάνω θέατρο χρειάζομαι δυο σανίδια κι ένα πάθος.” Ψυχή…  Με αυτό το πάθος κινούμαι αναφορικά με οποιαδήποτε ιδιότητά μου. Κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκει τη θέση της και η σκούπα και η σφουγγαρίστρα.  Ανάμεσα στην ανθρωπιά και το πάθος που αναζητώ, όχι μόνο στην τέχνη μου, αλλά και στη ζωή μου.  Όλα τ’ άλλα είναι να ‘χουμε να λέγαμε.

Γ.Γ. Φέτος  μπαίνει στον όγδοο χρόνο το Θέατρο ”Σταθμός” κάτω από την δική σου Καλλιτεχνική Διεύθυνση. Απορώ, πως τα βγάζεις πέρα. Η καλλιτέχνης ή επιχειρηματίας. Έχουμε δει συναδέλφους σου να ”μπαίνουν μέσα” αποφασίζοντας να το ”παίξουν” και επιχειρηματίες .Εσύ τα έχεις συνδυάσει και μάλιστα επιτυχώς. Η τέλος πάντων τα φέρνεις μια η άλλη. Μέσα δεν έχεις μπει η κάνω λάθος;

Μ.Κ. “Μέσα” έχω μπει από κούραση, από πράγματα που μπορεί να μην έζησα κάποιες στιγμές, από συμπεριφορές που με  στεναχώρησαν, από αγένειες που βίωσα. Εκεί έχω υπάρξει “μέσα”. Μέχρι στιγμής – μη λέμε μεγάλα λόγια – οι φίλοι του θεάτρου έχουν ενστερνιστεί τις περισσότερες από τις καλλιτεχνικές μας επιλογές. Κι έτσι μπορέσαμε και επιβιώσαμε οικονομικά.

Γ.Γ. Φέτος στην χειμερινή αυτή θεατρική περίοδο, στον όγδοο χρόνο του Θεάτρου ”Σταθμός”  στο Μεταξουργείο,  θα ανέβουν οκτώ επαναλήψεις και οκτώ νέες παραγωγές. Θεωρώ ότι τόσες παραγωγές είναι πολλές  για ένα Θέατρο όπως αυτό, λαμβάνοντας υπόψη και τις υπερβολικά πολλές θεατρικές σκηνές που θα λειτουργήσουν και φέτος στην Αθήνα, πολλές δε εξ αυτών και με εναλλασσόμενο επίσης ρεπερτόριο. Σίγουρα υπάρχει και το ρίσκο που δεν είναι προβλέψιμο. Μίλησε μου για αυτή σου την απόφαση, για αυτόν τον προγραμματισμό και την θεματική του.

Μ.Κ. Είναι ίσως το θέατρο Σταθμός ένα από τα θέατρα με την πιο σταθερή θεματική στο ρεπερτόριο του όλα αυτά τα χρόνια: Νεοελληνικό Θέατρο, Ετερότητα, Μικρά Κλασικά. Δε διαφωνώ βέβαια με αυτό που λέτε. Αλλά, αντί να έχεις πέντε – έξι θέατρα που να στηρίζει το ένα το άλλο σε μια τόσο ανταγωνιστική εποχή, όπως αναφέρατε, έχεις παραστάσεις στον καλλιτεχνικό σου προγραμματισμό που βοηθούν η μια την άλλη, ολοκληρώνοντας παράλληλα, όπως ξέρετε, συχνά και δυο ή και τρεις κύκλους παραστάσεων. Έπειτα, το “σπίτι” σου είναι καλό να το ανοίγεις, ειδικά σε νεότερους ή αξιόλογους συναδέλφους που δεν τυχαίνει να έχουν θεατρική στέγη.

”Όλα  ξεκινούν από τον σεβασμό στον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα χωρίς σεβασμό, ούτε βίος, ούτε πολιτεία, ούτε πολίτευμα. Και ούτε σαφέστατα τέχνη”

Γ.Γ. Θα παραμείνω στην θεατρική επιχειρηματικότητα. Τα πράγματα στο Θέατρο κάθε άλλο παρά εύκολα είναι.  Και ας έχει στραφεί το γενικό κοινό τα τελευταία χρόνια προς αυτό με την προσέλευση του. Πως επιβιώνουν τόσα Θέατρα, είναι απορίας άξιον, αν και ξέρουμε πως αρκετά δεν επιβιώνουν. Εσύ πως ελίσσεσαι μέσα σε αυτή την δεδομένη συνθήκη.

Μ.Κ. Με πολλή και, όσο μπορώ, στοχευμένη δουλειά. Με συνέπεια, αλλά και προσπαθώντας να μη χάσω την πίστη μου στους ανθρώπους, την αγάπη μου για το θέατρο και τις τέχνες, τον αγνό ενθουσιασμό μου. Αυτόν της πρώτης μου νιότης. Όταν κάνεις άλλωστε το θέατρο που εγώ αγαπάω, το κέρδος δεν είναι ο αυτοσκοπός σου.

Γ.Γ. Προσωπική ερώτηση. Ποσό πιεστικός είσαι με τους συνεργάτες – συναδέλφους σου όταν σκηνοθετείς.

Μ.Κ. Είμαι επίμονος, αλλά ευγενής. Έχω σαφώς απαιτήσεις από τους συνεργάτες μου. Αυτό όμως συμβαίνει, ακριβώς επειδή είμαι διατεθειμένος να δώσω στους ίδιους τον καλύτερο μου εαυτό. Ευτυχώς που υπάρχει και το χιούμορ και κάπου εκεί τα βρίσκουμε.

”Πάσχω  από παιδί από ένα ψυχοσωματικό αυτοάνοσο. Προσωπικά αισθάνομαι ότι με έχει βοηθήσει πολύ το θέατρο και πως μου έχει προσφέρει διεξόδους η έκφραση  μέσα από το θέατρο”

Γ.Γ.  Η λέξη – πράξη ”Σεβασμός”. Θα ρωτήσω ποσό και αν σε χαρακτηρίζει. Και κάτι ακόμη. Ελέγχεις την εμμονή της προσωπικής ανάδειξης, ανέλιξης;

Μ.Κ.  Δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα χωρίς σεβασμό, ούτε βίος, ούτε πολιτεία, ούτε πολίτευμα,. Και ούτε σαφέστατα τέχνη. Όλα βέβαια ξεκινούν από τον σεβασμό στον ίδιο μας τον εαυτό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σχετίζεται απαραίτητα με την όποια ανάδειξη ή ανέλιξή μας.

Γ.Γ. Η ιστορική σου καταγωγή (πρόγονοι σφαγιασθέντες στην Έξοδο του Μεσολογγίου, προπάππους εκτελεσμένος από τους Γερμανούς) ποσό σε έχει επηρεάσει, καθορίσει, διαμορφώσει ως προσωπικότητα.

Μ.Κ. Προσωπικά αισθάνομαι πολύ. Θεωρώ δηλαδή την ελευθερία το υπέρτατο αγαθό στον άνθρωπο. Στο θέατρο ίσως να έχω ασχοληθεί, μεταξύ άλλων, με ζητήματα ιστορικής μνήμης ως δραματουργός και ως σκηνοθέτης, εξαιτίας και αυτής της καταγωγής.

Γ.Γ. Θεωρείς τον εαυτό σου από τους τυχερούς του χώρου, ούτως ειπείν, πιστεύεις ότι έχεις ”αστέρι” ή ότι κατάφερες το έφερε η πολλή και επίπονη δουλειά;

”Είναι ίσως το θέατρο Σταθμός ένα από τα θέατρα με την πιο σταθερή θεματική στο ρεπερτόριο του όλα αυτά τα χρόνια. Νεοελληνικό Θέατρο, Ετερότητα, Μικρά Κλασικά”

Μ.Κ. Δεν μπορώ να σας απαντήσω σε αυτό. Με σιγουριά, ξέρω μόνο ότι αγαπάω το θέατρο, δουλεύω με ζήλο σε αυτό και έχω πάντα μια καλή προαίρεση. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Σαφέστατα και χρειάζεται η τύχη. Και πάνω απ’ όλα η τύχη της υγείας και της ίδιας της ζωής.

Γ.Γ. Την γνώμη σου θα ήθελα για τις βραβεύσεις παραστάσεων που γίνονται κάθε χρόνο από διάφορα μέσα που ασχολούνται με το Θέατρο και τα ονομάσουν ”Βραβεία Κοινού”. Προσφάτως δε, βραβεύτηκε παράσταση του Θεάτρου ”ΣΤΑΘΜΟΣ”.

Μ.Κ. Είναι η τέταρτη φορά συνολικά που παραλαμβάνω ένα βραβείο από τον κόσμο. Και η έβδομη θαρρώ για το Θέατρο Σταθμός. Κι έχω παρουσιάσει και σκηνοθετήσει τα περσινά βραβεία κοινού γνωστού οδηγού ψυχαγωγίας στο Μέγαρο Μουσικής.  Ίσως τα βραβεία να βοηθούν να επικοινωνήσουν οι παραστάσεις με το κοινό στην επανάληψή τους, σίγουρα πάντως είναι ωραία όταν συναντιόμαστε όλοι μαζί σε γιορτές ή ανάλογες εκδηλώσεις για το θέατρο.

Γ.Γ.  Τι είναι για εσένα ο Γιώργος Αρμένης;

Μ.Κ. Ένας από τους δασκάλους μου. Με έβγαλε στο θέατρο. Με πίστεψε. Μου γνώρισε τη Λούλα Αναγνωστάκη κι έμαθα μέσα από εκείνον να εργάζομαι ακάματα. Μου μετέδωσε με έναν τρόπο το πάθος του για την τέχνη μας.

Γ.Γ.  Λούλα Αναγνωστάκη λοιπόν!.  Εμμονή, δρόμος καλλιτεχνικής έκφρασης, διδακτορικό, ασφαλείς επιλογές τα έργα της. Τόσα χρόνια που είσαι στον χώρο του Θεάτρου σε αυτά  επανέρχεσαι. Σαν να νοιώθεις ασφαλής εντός τους.

Μ.Κ. Νιώθω ασφαλής μέσα στην ανασφάλεια που εμπεριέχει η δραματουργία της Λούλας Αναγνωστάκη. Είναι για μένα ο ίδιος ο δρόμος του θεάτρου. Ένας δρόμος δηλαδή χωρίς βεβαιότητες. Λοξός, γεμάτος ποίηση, χιούμορ και μνήμες.

Γ.Γ.  Είσαι της άποψης ότι το Θέατρο λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά και για τους συντελεστές του αλλά και για το κοινό. Ψυχοσωματικά σου έχει προσφέρει διεξόδους;

”Πιστεύω ακράδαντα σε ότι έλεγε ο Τσέχωφ: “Για να κάνω θέατρο χρειάζομαι δυο σανίδια κι ένα πάθος.” Ψυχή…”

Μ.Κ. Πάσχω ξέρετε από παιδί από ένα ψυχοσωματικό αυτοάνοσο. Προσωπικά αισθάνομαι ότι με έχει βοηθήσει πολύ το θέατρο και πως μου έχει προσφέρει διεξόδους η έκφραση  μέσα από το θέατρο. Το ίδιο θέλω να πιστεύω και για τους θεατές. Πως τους κινεί δηλαδή και εκείνους ψυχικά και αισθηματικά η τελετουργία της παράστασης.

Γ.Γ.  Άλλοτε πάνω στη σκηνή, άλλοτε πίσω από αυτήν. Άλλοτε ηθοποιός, άλλοτε σκηνοθέτης. Σε βρίσκουμε δε και σε διάφορα πόστα να λειτουργείς. Έχεις πει  ότι.. ”κάποιες φορές πρέπει να επιλέξεις μεταξύ καρδιάς και λογικής, καθήκοντος και επιθυμίας. Διχαστικό το βρίσκω. Μη τρελαθούμε κιόλας…

Μ.Κ. Δεν το θυμάμαι. Μπορεί να ταίριαζε στη στιγμή. Ναι, όχι μην τρελαθούμε. Κι άλλο!

Γ.Γ. Ο Παύλος, ο ήρωας της Αναγνωστάκη στην ”Κασέτα” της, θεωρεί ότι η ”Μεγάλη Πράξη” είναι η αυτοχειρία. Να ρωτήσω. Η δική σου Μεγάλη Πράξη ποια είναι.

Μ.Κ. Την αναζητώ με αγωνία, πάντα μέσα στο θέατρο. Μπορεί να είναι μια στιγμή στην πρόβα ή στην παράσταση, μια οδηγία που μπορεί να λειτουργήσει σε έναν σπουδαστή ή ηθοποιό. Στα μικρά κυνηγώ συνήθως τα μεγάλα.

Γ.Γ. Ποια είναι η γνώμη σου για τις σειρές στην τηλεόραση και για τον Κινηματογράφο στην Ελλάδα. Θεωρώ ότι θα ήθελες παίξεις και στα δυο ξανά. Έχεις συμμετάσχει παλαιοτέρα,  σε τρεις ταινίες. Τηλεόραση δεν έχεις κάνει.

Μ.Κ. Έχω κάνει μόλις βγήκα από τη σχολή και με καλούς σχετικά όρους. Δεν μπορώ να έχω επισταμένη γνώση όπως στο θέατρο, στο οποίο εργάζομαι εντατικά αρκετά χρόνια. Έχουμε όμως μοναδική παράδοση στην Ελλάδα στην τέχνη του θεάτρου, όσο κι αν μας λείπουν υποδομές και δομές.

Γ.Γ. Είσαι ματαιόδοξος; Σε απασχολεί η υστεροφημία σου;

Μ.Κ. Στην Αρχαία Ελλάδα η ματαιοδοξία θεωρούνταν σχεδόν αντίθετη έννοια της υστεροφημίας. Βέβαια, ζούμε σε μια εποχή όπου όλα αλλάζουν ραγδαία. Θα ήθελα σίγουρα να με θυμούνται οι δικοί μου άνθρωποι, όμορφα και απλά, όπως θυμάμαι κι εγώ τους δικούς μου νεκρούς. Κι έτσι μένουν ζωντανοί μέσα μου.

Γ.Γ.  Θα μου άρεσε να ακούσω τις προβλέψεις σου για την φετινή πορεία και επιτυχία του Θεάτρου ”Σταθμός” . Όπως και για το μέλλον του. Ευφυές δε  εκ μέρους σου, το να μετατρέψεις το νούμερο 8 αντιστρέφοντας το, σε σύμβολο  του Απείρου, κοιτάζοντας προς το Μέλλον και αυτό να είναι το σύμβολο της φετινής θεατρικής περιόδου.

Μ.Κ. Μέχρι στιγμής, έχουμε ξεκινήσει πολύ καλά. Αλλά είναι μεγάλη η σεζόν. Και όσοι εργαζόμαστε στο θέατρο, το γνωρίζουμε αυτό καλά. Το άπειρο συμβολίζει την αλήθεια ίσως και τη σχέση μας με το ίδιο το θέατρο. Κάτι απροσδιόριστο δηλαδή αλλά σταθερό στη ζωή μας, που όμως αγνοούμε τη φύση του.

”Με πάθος κινούμαι αναφορικά με οποιαδήποτε ιδιότητά μου. Κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκει τη θέση της και η σκούπα και η σφουγγαρίστρα.  Ανάμεσα στην ανθρωπιά και το πάθος που αναζητώ, όχι μόνο στην τέχνη μου, αλλά και στη ζωή μου.  Όλα τ’ άλλα είναι να ‘χουμε να λέγαμε”

(Οι παραστάσεις και τα αφιερώματα του Θεάτρου ”Σταθμός” για την χειμερινή θεατρική περίοδο 2024 – 2025)

*Η τελευταία απολογία του Νίκου Κοεμτζή

του Βαγγέλη Γέττου

Από 23 Σεπτεμβρίου έως και 29 Οκτωβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Προπώληση:https://www.ticketservices.gr/event/i-teleytaia-apologia-toy-nikoy-koemtzi/?lang=el

*”Η Κασέτα”

της Λούλας Αναγνωστάκη

Από 27 Σεπτεμβρίου έως και 17 Νοεμβρίου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:15

Προπώληση:https://www.more.com/theater/kaseta-2os-xronos/

*Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα

του Κωνσταντίνου Ντέλλα

Από 9 Οκτωβρίου έως και 28 Noεμβρίου, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00

Προπώληση:https://www.more.com/theater/oi-gries-pou-mazeuoun-tin-tsouknida-4/

*Τσιτάχ. Η ερημιά του τερματοφύλακα

του Βασίλη Κατσικονούρη

Από 5 Οκτωβρίου έως και 8 Δεκεμβρίου, κάθε Σάββατο στις 18:15 και Κυριακή στις 21:15

Προπώληση:https://www.more.com/theater/tsitax-i-erimia-tou-termatofylaka-3os-xronos/

*”Κάποια στιγμή θα μάθετε ποιος είμαι”

του Θοδωρή Γκόνη

Aπό 4 Νοεμβρίου έως και 3 Δεκεμβρίου, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00

Προπώληση:https://www.more.com/theater/kapoia-stigmi-tha-mathete-poios-eimai/

*”Το Γάλα”

του Βασίλη Κατσικονούρη

υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού

Από 23 Νοεμβρίου κάθε Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 18:15 και από 13 Δεκεμβρίου κάθε Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο και Κυριακή στις 18:00

Προπώληση:https://www.more.com/theater/to-gala/

*”Όταν μεγαλώσω θα γίνω Νάνα Μούσχουρη”

του Νταβίντ Λελαί – Ελό

Από 4 Δεκεμβρίου έως και 9 Ιανουαρίου, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00

Προπώληση:https://www.more.com/theater/otan-megaloso-tha-gino-nana-mousxouri/

*”Γκιακ”

του Δημοσθένη Παπαμάρκου

Πρεμιέρα: Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:00 και κάθε Τετάρτη στις 19:00

Προπώληση:https://www.more.com/theater/gkiak-tou-dimostheni-papamarkou/

*Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Το Θέατρο Σταθμός γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης με ένα μοναδικό αφιέρωμα στον ποιητή, ηθοποιό, θεατρικό συγγραφέα και ραδιοφωνικό παραγωγό Τσιμάρα Τζανάτο.

Επιμέλεια: Γιάννης Αρβανίτης – Σπύρος Βάρελης

Πέμπτη 20 Μαρτίου στις 19:00, είσοδος ελεύθερη

*Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, το Θέατρο Σταθμός τιμά τη μνήμη της Άννας Συνοδινού με μια ξεχωριστή εκδήλωση για τη ζωή και το έργο της σπουδαίας πρωταγωνίστριας.

Επιμέλεια: Ηλίας Μαλανδρής– Χριστιάννα Μαντζουράνη

Πέμπτη 27 Μαρτίου στις 19:00, είσοδος ελεύθερη

*Απόντες

του Βασίλη Κατσικονούρη

Μεγάλη Εβδομάδα, από 14 Απριλίου έως και 17 Απριλίου στις 20:00

*”Βικτώρ ή τα παιδιά στην εξουσία”

του Ροζέ Βιτράκ

Πρεμιέρα: 24 Απριλίου, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00

ΜΙΚΡΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ

*Μια τελεία… είναι μόνο η αρχή!

από την ομάδα Ονειρόδραμα

Από 5 Οκτωβρίου και κάθε Σάββατο στις 15:00

Προπώληση:https://www.more.com/theater/mia-teleia-einai-mono-i-arxi/

*”Μπες στα παπούτσια μου”

από την ομάδα Ονειρόδραμα

Από 6 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 11:30

Προπώληση: https://www.more.com/theater/mpes-sta-papothtsia-moy/

*Το δίλημμα του Αυτοκράτορα

των Hippo Τheatre Group

Από 3 Νοεμβρίου και κάθε Κυριακή στις 15:00

Προπώληση:https://www.more.com/theater/children/to-dilimma-tou-aytokratora-1/